Week 8

Week 8:
Jeetje wat vliegt de tijd voorbij zeg ik zit hier nu al 8 weken maar het voelt niet als 8 weken. Het begint hier nu wel wat kouder te worden s ochtends is het best echt fris ik denk rond de 17 graden en dan s middags rond een uur of 12 begint het warmer te worden rond de 20 23 graden. S nachts is het echt koud! Ik slaap met me sloffen aan en een vest aan zo raar dat het bij jullie zomer is en hier winter haha


Maandag was een drukke dag in het weeshuis. Ik was er vroeg dus begon ik met de boekjes en pennen uit te delen. Toen kwamen de andere vrijwilligers binnen 3 van de 5 want de vader en moeder van het gezin waren bij de plek waar ze het nieuwe weeshuis gaan bouwen. Dit was wel fijn dat niet iedereen in het weeshuis was anders ben je met zoveel mensen. We begonnen met een namen ronden voor de nieuwe vrijwilligers en starte daarna met rekenen. Toen kwam er een kindje van het weeshuis het klaslokaal in die er erg ziek uit zag. Zijn keel was 2 keer zo dik en hij hoesten heel de tijd. Dus besloot ik om met hem naar het ziekenhuis te gaan. Hier hebben ze geen huisarts dus moet je voor alles naar het ziekenhuis. Ik was nog nooit met een kindje naar het ziekenhuis gegaan dus vond dit best even spannend. Hoe daar te komen en wat zal er gaan gebeuren, dus vroeg ik of 1 van de nieuwe vrijwilligers met mij mee wilde gaan. Samen hebben we de weg gevonden naar het ziekenhuis en mochten we plaats nemen in de wachtkamer. Het ziekenhuis leek meer op een huis omgebouwd tot een ziekenhuis. De dokters dragen geen handschoenen, thermometers worden na gebruik niet schoon gemaakt enzovoort. Bij de dokter aangekomen legde ik uit wat het kindje had en begon de dokter met het onderzoek en vragen te stellen aan het kindje. Op elke vraag die de dokter hem stelde antwoorden die met dat het helemaal goed was. De dokter vroeg hoest je ? Antwoorden hij nee totaal niet. Terwijl die in de wachtkamer een hele erge hoest bui had dus stelde de dokter vragen aan mij in het Engels. Gelukkig had het kindje geen koorts en kreeg van de dokter antibiotica mee voor ze keel wat waarschijnlijk een soort angina is. We hoefde niks af te rekenen omdat we van het weeshuis zijn is dit ziekenhuis en de medicijnen gratis voor de kinderen. Daarna zijn we weer terug naar het weeshuis gegaan en hebben nog even gespeeld met de kinderen en ben ik toen naar huis gegaan geluncht en toen nog even de stad in gegaan om mijn pakketje wat papa en mama hebben gestuurd op te halen bij het postkantoor. Aangekomen bij het postkantoor voelde ik me echt een crimineel omdat ze het pakketje openmaakte en alles gingen doorzoeken en me vragen stellen wat het allemaal was en waarvoor. Ook moest ik me id kaart late. Zien maar die had ik natuurlijk niet bij me dus heb ik mijn ziekenhuis patiëntenpas gegeven en dit geloofde ze dat dit mijn id was. Wat was ik blij met het pakketje zeg! Voelt als kerstmis!!! Nog heel erg bedankt papa en mama ook namens het weeshuis.

Dinsdag zat mijn tas helemaal vol met spullen voor het weeshuis wat papa en mama mij hebben gestuurd.gummetjes voor alle kinderen en wat waren ze hier blij mee. Ook had ik allemaal pleisters mee genomen omdat we die niet hebben dus dit was echt nodig de kinderen hebben vaak wondjes dus is een pleister wel noodzakelijk om te hebben. Na dit uitgedeeld te hebben heb ik les gegeven Engels en rekenen en het gaat me echt goed af !! Daarna nog buiten liedjes gezongen met de kinderen en daarna ben ik met de andere vrijwilligers wezen kijken naar het weeshuis wat ze aan het bouwen zijn. Na dit naar huis gegaan mijn was gedaan en relaxt.

Woensdag was het weer lekker druk in het weeshuis. 2 zieken kinderen dus weer naar het ziekenhuis. Daar aangekomen was het feest voor 1 van de kinderen die ging even de clown uit hangen en leek ineens niet meer zo ziek. Ze kreeg koekjes van het ziekenhuis personeel en thee. En bij de dokter ging ze doktertje bij mij spelen. Later bleek dat ze een parasiet had en heeft de dokter haar hiervoor medicijnen gegeven. Het andere kindje moest getest worden voor malaria en moest een plas test doen maar dat kregen we niet voor mekaar. Wat we ook probeerde plassen wilde ze niet en met de malaria test moest er bloes geprikt worden bij der vinger en hier raakte ze helemaal van slag van. We moesten haar met 4 man vast houden om bloed te prikken. En huilen en huilen en dan voel je je echt een boe man als je der stevig vast moet houden en streng moet zijn om te kijken of ze geen malaria heeft. Eindelijk lukte het met de malaria test en bleek dat ze gelukkig geen malaria heeft. Daarna hebben we de kinderen na het ziekenhuis bezoek getrakteerd op iets lekkers en dit vonden ze natuurlijk helemaal geweldig! Daarna zijn we terug gegaan naar het weeshuis en veder gegaan met lesgeven.
Ook heb ik vandaag bij het postkantoor me andere 2 pakketjes opgehaald die tante Connie en ome Gerard en opa en oma hebben gestuurd nogmaals heeeel erg bedankt !!!!

Donderdag weer een nieuwe dag in het weeshuis en vandaag was het weer tijd voor huisbezoeken! Vandaag was de village dicht bij het weeshuis aan de beurt om te bezoeken. Dit is echt een arm dorpje en de huizen vallen soms gewoon bijna uit elkaar zo vervallen is het. Wel weer goed om dit te zien en alle mensen zijn zo vriendelijk en willen zo graag hun huis aan je laten zien. Je moet bij iedereen binnen komen en foto's maken echt super lief. Bij 1 vrouw wilde we steeds weg gaan na wat gekletst te hebben maar steeds liet ze ons niet gaan zo leuk vond Ze het dat we bij haar lans kwamen. Ook hebben we de huizen van 4 kinderen uit ons weeshuis bezocht. Leuk om te zien hoe hun leven en dat ze gelukkig opgevangen worden door buren, opa s en oma en of tantes en ooms.
Bij de huisbezoeken kwamen we langs een huis waar een puppy in een hoekje lag met iets om ze nek wat veel te strak zat. Dus ging ik kijken of ik het los kon maken maar dit ging niet gelukkig had ik me zakmes bij me dus heb ik met een schaartje het losgeknipt. Weer een goede daad gedaan!
Ook heb ik deze dag een engeltje op mijn schouder gehad toen ik s ochtends naar het weeshuis ging: als ik naar het weeshuis ga moet ik over stappen van de gele dala dala op de groene dala dala. Vaak staan er een aantal groene dala dala s en ik neem meestal de eerste want die gaat het snelste weg. Vandaag liep ik naar de eerste zo als gewoonlijk en wilde instappen maar ben toch in de 2 dala dala gaan zitten. Gelukkig maar heb ik mijn gevoel gevolgd want de eerste dala dala is verongelukt ik zag allemaal ambulances maar weet veder niet hoe het is afgelopen!

S avonds was het weer tijd voor social Night in het andere vrijwilligershuis en daarna ben ik optijd mijn bed in gegaan.

Vrijdag was ik alleen in het weeshuis want de andere vrijwilligers zijn op safari. Ik heb met de kinderen gedanst en gezongen en les gegeven. De kinderen luisteren tegenwoordig echt stukken beter naar me en ik ken eindelijk alle namen van de kinderen.dit was zo lastig om te leren want iedereen lijkt op elkaar of dan heeft de een weer een hoed op en ziet hij of zij er weer heel anders uit.

Zaterdag zijn we met een groepje naar lake duluti gegaan. Het was lekker weer en als je bij het meer zit verwacht je echt niet dat je in Afrika bent, de natuur lijkt meer op Zwitserland zo groen is alles! Hier hebben we lekker gezeten en spelletjes gedaan :) daarna zijn we naar huis gegaan en hebben we met ze alle een film gekeken en daarna naar bed gegaan!

Zondag heb ik lekker uitgeslapen tot half 9 en daarna ontbeten en 20 km gelopen naar de stad en weer terug en zijn we naar de boeren markt geweest erg leuk om dit allemaal te zien